Toun ik ( nu opa ) nog een ukkie was had ik ain opa, wel twee zelfs. Opa’s en Oma’s waarn toen olle mensen dei op een stoul zaatn en met elkoar in gesprek waarn.
Met een beetje geluk moch je als kind ook nog wat zegn want, as grode mensen proaten met elkoar, mossn kinder zich der nait met bemuien. Die mossn speuln met neefies of nichies. Want voak ging je op zundag of als er ain verjoardag was noar tou. Dan ging je er op de fietse hin en was de rest van de familie er ook. In dei tied had je nog groode gezinn dus veul om met te speuln. Leuke herrinering aan trouwens.
Mien Opa’s en Oma’s binn old worn en ze waarn er alle vaare bie op oonse trouwdag. Loater kwam ik er achter dat dat nait vanzelf spreekend was dat ze der allemaol waarn. Moar wat mie toenn ook opvuil dat ze zo trots waarn dat hun kleinkind ging trouwn. En dat is deur de joaren heen nait veranderd, want ik ben nouw net zo trots op mien / oonse kleinkinder.
Allenig goan opa en oma er nou anders met om. We paazn op, ze sloapn regelmoatig bie ons en ik speul er ook nog verstoppertje mit. We speuln op skelter en we fietsen en dat wordt ook nog waardeert deur dat kleine grut. Allein – ze goan direct vol gas en goan net zolaank deur tot ze instuertn. Mor dan is opa al laank kapot. Kinder moar roupm: “kom nou opa – tau nau opa” en dat is het moment dat ik denk: oh ja – opa is older wordn, en met klein kinder komm je door achter.
Moar as ze der aan komm ook moment van geluk, want dan heur ik “opa ik vin die laif” echt wel gemaint. Mor dan noa vaar seconn “opa mag ik wel heem op de computer”. Hou klain ze ook binn ,ze snapn direct hou ze je paaien motn. Het blieft biezunder, want wat ik net zee, je vuiln joe old moar tegeliek blief je der ook jong bie en je smelten bie elke blik die ze geevn. Ze kinn zeurn as de besten, want de aan holder wint denken ze, mor dat lukt nait altied natuurlijk. Wie geevn ook nog welles teegngas. En als ze noar ain weekend logeern weer noar huus goan, heb ik toch echt een gevuil van geluk.
Met weemoet denk ik dan terugge aan mien eign jeugd, want missn kin ik ze veur gain gold. Sommige dingn dai ik van mijn opa leert heb, kom ik achter, geef ik ook weer deur aan mien kleinkinder. Nait alles van vrouger was verkeerd het leebn blift wel hetzelfde met dezelfde gevaorn ze worden allenig een beetje aanders invult.
Wat spreekwoord ook zegt: kleine kinder kleine zorgen – grote kinder grote zorgen. Joe waitn het ja wel en wat ze ook wel zegn: van mooi dat ze komm moar nog mooier als ze weer weg goan. Nou dat wait ik nog nait, want as ze teegn mie zegn, die opa is de beste en kin alles weer kloar mokkn, dan heb ik de troan in mien oogn. Dan denk ik allain mor: geniet er van want ze binn mor heem klain. Want as ze groot binn zugn we ze misschain nait meer zo voak en ik kin dit alles waitn, want ik ben nou zelf ain zeer trotse opa!
Een old mondker