Zing ken ze dizze baide. Elke grunniger en drenth kent ze vast wel. Daniel Loohuus en Ede Staal. Ze waitn precies de juuste snoar te roakn in hun muziek. De aine het het over donker en licht en de aander – hou kint aans – over het platte laand. Twai kroakers in het crematorium en om nou nait geliek in het negatieve te voaln. Het binn wel laidjes dai bie meensen binn kom want aans worn ze nait draait. Dizze baide hebn de goave om laidjes te moaken dij hang bliebn en de reedn doarvan – zeg het mor.
Daniel woont van uut de monden mor een klain stukkie weg mor sprekt wel ain ander drents dan ik – want de monker sprekt veenkolonioals drens. Volgens dhr Germs (van Drentse toal) is dat ain beetje ondergewaardeerd. Je kint ook zo zegn – als Daniel de kop is dan bin wie de voutn – ain heul aandere toal mor toch mit mekoar verbonnen. En hier krieg ik de rilling van – “ik vind het geweldig” want vrouger zat ik ook in de onderwole en heurde ik de leeuwerikken zingn. Nog steeds trouwens als ik met mooi weer op ploatse loop. En als ik thuus kom en eem in toene kiek dan zug ik dat Ede Staal weer geliek het.
Mien toentje ligt der weer schier bie. De cloe van dit verhoal is aigenlieks huil makkelijk je motn dit allend eem zain en dizze jongens zain dat beter. Oftewel veur de ain was dat in het verleedn (Ede Staal) en veur (Daniel Lohuus) hoop ik dat e nog veul moakt. Daniel zingt over zien opa en zo’n opa heb ik ook, allent had dei gain appelbomen en misschien ligt daor wel alle talent van alle talenten. Ede zong over genaot en Daniel over appels, je motn het allendig eem begriepn want de wereld is ook met elkoar verbonnen. Van kop tot voutn. En tja, begun ik toch weer over die appels – zekers als ik eem naor het neis op televiesie kiek – dat hol ik vief minuutn vol.
Net als Daniel die begunt over appels goa ik ploatse weer op en kiek in de onderwoale of der nog ain nust van fazanten of patriesen zit, zo kin ik de ellende van het neis op de televiesie eem vergeetn. Want ook al eindigt het verhoal over het huussie achter diek triest dizze mensen hem der wel ain geweldig leefn had doar achter diek. Ik wil mor zegn – de leeuwerikken blievn wel zingn, het leefm op het laand is goud west en het huussie achter diek blif ook wel bestoan – allent mit aandere meensen der in. Mocht je dus dizze laidjes weer heurn in crematorium – bekiek ze dan vanuut de positieve kaane want voak is het leebn in dit laand wel goud west!
Een old monker
