He he, eindelijk herfst. Eindelijk een verfrissend buitje. Weer een heerlijk noordwester windje. Er leek wel geen einde aan die horrorzomer te komen. Al die hitte. Al die zon. Al die discjockey’s uit hun aircogekoelde werkplek maar juichen over het weer. Het was niet echt genieten deze zomer. Maar nu is het herfst!
De tijd van vakantie is helaas ook weer voorbij. Ben helemaal geen vakantieganger. Waarom zou je de ontberingen opzoeken met thuis alles bij de hand? Dus lekker thuis gebleven. De ventilator op standje 3. De zon de hele dag buiten houden. Poeslief is blijkbaar wel een vakantiegenieter. Want plotseling was ze vertrokken. Zonder ook maar iets van een berichtje achter te laten. Spoorloos was ze. De eerste dag was ik nog zonder zorgen, ze is wel vaker aan de sjouw. Maar toen ze de volgende dag nog geen teken van leven had gegeven nam de onrust wel toe. Ze is een dankbare eter, slaat zelden een dag de maaltijd over. En dat is te zien. Ze kan wel een maaltijd missen. Daar lag de ongerustheid niet aan. Het was de ongerustheid van niet weten waar ze is, was of zat.
Dus alles ingeschakeld. Dan komt een voordeel van Facebook tevoorschijn. Zonder veel moeite mobiliseer je heel wat mensen. Maar daarmee is poes nog niet terug. Na vier dagen zoeken de moed opgegeven. Haar etensbak opgeruimd. Beetje treuren. Beetje teleurgesteld (als ze het beter kan krijgen ….) Maar op dag vijf kwam een hongerig, klagend en verwijtend katje binnen. Met niet een greintje schuldgevoel was de etensbak haar eerste prioriteit. Meer dan haar eenvoudige dienaar was ik niet.
Toen de etensbak gevuld was, was de ergste onrust bij haar verdwenen. Het buikje gevuld leek het tijd voor wat rust. Maar toen kwam de kater (Johan) binnen. Toen werd de reden van het verzuim van poes duidelijk. De kater! Maar de kater is een vrolijke kater. Wil altijd spelen. Altijd in voor een geintje. Altijd spinnend kopjes geven. Maar madam is daar niet meer van gediend. De feministische inslag was wel duidelijk. Johan wordt behandeld als de hedendaagse boze, slechte witte man. Duidelijke overeenkomsten in de behandeling door de feministen. De behandeling van de slechte witte man van middelbare leeftijd.
En nu is mijn vraag of er geen parallel is met onze samenleving. Worden wij mannen niet op dezelfde manier behandeld? Doorgeslagen feminisme! Maar als je Henk Kamp, de bazen van de NAM, Johan Derksen, Gordon, Gerard Joling, Rutte, Jetten, de Kapper, André Hazes jr, Thierry, Willem Engel. Prins Bernard jr. Louis van Gaal, Mattie en Wietse, Ali B, Marco Borsato, Pechtold, Wilfred Genee, Jack van Gelder, Peter Gillis, even vergeet vallen wij mannen toch wel mee?
Cliff