Ken je dat, dat je iets heel graag wil, maar dat de weg er naar toe zó lang en moeilijk lijkt dat je er eigenlijk al niet eens aan wil/kan/durft te beginnen?
Crisje d’r zusje Giana heeft dat. Giana’s lievelingsding is lekker rennen en rondstruinen in het bos. Dát zou zij wel heel de dag willen! Maar Giana is bang, op straat, héél bang (ook getraumatiseerd door haar verleden in Spanje)!
Zodra we buiten de poort komen en ze aangelijnd moet mee lopen, gaat ze in een soort paniekstand. Dan wil ze eigenlijk het liefst weer naar binnen. Daar is het bekend, voorspelbaar en veilig, dat weet ze. Lastig hoor, want als je niet over straat gaat, is het bos onbereikbaar…
Hoe bereik je je doel als jouw angst (en dus jouw gedrag als gevolg van die angst) je er steeds van weghoudt? Giana heeft gelukkig haar mensen die haar met veel geduld, begrip, lieve woordjes en lekkere koekjes verleiden en begeleiden in de stappen die zij te zetten heeft tot haar doel. Mensen die compassie met haar hebben, maar óók kijken naar het doel, niet alleen naar de angst.
Hoe doen wij dat zelf? Hoe bereiken wij dát wat we zeggen heel graag te willen bereiken/hebben, maar steeds zelf saboteren met vermijdend gedrag? Wie heeft er zoveel compassie met ons en helpt on onze doelen te bereiken? Wat als we dat nou eens zélf zijn!?
Kijk naar Giana, zij leert van kleine succesjes én dat de beloning zó waardevol is dat ze haar angst voor lief neemt. Het woordje “Bos!” roept zó veel enthousiasme en energie bij haar op, dat ze met angst en al vrolijk meerent naar buiten.
Welke doel geeft óns nou zo veel energie dat we ons door niets laten weerhouden? Angst hoeft ons niet tegen te houden onze doelen te bereiken, we kunnen die angst ook meenemen. Door ons grote doel in kleintjes te verdelen, kleine succesjes te boeken. Met kleine, angstige, stapjes kom je óók vooruit!
Annemieke Kok