De wereld blijft veranderen. Met alle gevolgen van dien. Soms ten goede, soms ten kwade. Maar meestal schikt de mens zich naar verloop van tijd. Neem de post. Begonnen in Valthermond, op ons postkantoor in het postkantoorlaantje. Postkantoorlaantje is uit de volksmond verdwenen. Jammer. Nu is het gewoon de Wilhelminalaan. Komt de vraag boven of Nederland meer aan Wilhelmina te danken heeft dan aan de post. De post bleef functioneren en veranderen in de oorlog. Met alle gevolgen van dien. Wilhelmina bleef functioneren in Londen. Beetje wereldvreemd, maar ze had een rol.
Maar terug naar de post. Na een paar jaar de verhuizing naar Emmen. Niemand had daar zin in. De vaste krachten hebben wat tegen gesputterd. Een goeie ouwe boom moet je niet verplaatsen. In plaats van 500 meter fietsen naar Schoemaker (de kantoorhouder) en Co, nu naar Emmen, de grote stad! Schoemaker bleef wel bij zijn leest en zijn Gre! Maar wij hadden maar te gaan. Op zaterdag de deur achter ons dicht gesmeten. En, toen nog op maandag deur op de Weerdingerstraat weer open gedaan. Ook de maandag is door de veranderingen gesneuveld. Van de verhuizing achterna zeker geen spijt van. Een verandering kan ook iets moois opleveren.
Niet alleen leverde dat een mooi vast contract op. Ook weer een ding wat behoorlijk aan verandering ten gronde is gegaan. Het leverde ook weer nieuwe contacten op. Weer nieuwe mensen in mijn leven. Ook weer een behoorlijke verandering. Ook buiten Valthermond waren er leuke mensen. Daarvoor hoefde ik mezelf niet te veranderen. Zoveel verschillen bleken er niet te zijn. Na een periode van ruiken aan elkaar. De werklust kwam aardig overeen. De humor bleek ook goed te vallen. En als je het toch over veranderingen hebt dan staat de humor zeker in de top 10. Denk niet dat er nu nog veel leidinggevenden zijn die durven te lachen om het seks-alfabet van Geert Braam. En het is me een literair hoogtepunt.
Het was een dolle tijd. Met veel veranderingen. Langzamerhand kreeg de Ruttementaliteit wel de overhand binnen het bedrijf. De werkzekerheid verdween. De contractvormen veranderden. Door de digitale mogelijkheden veranderden onze mogelijkheden niet ten goede. De begeleiding binnen het postbedrijf veranderde in begeleiding binnen het bedrijf naar richting de uitgang. Op gegeven moment was ontslag een onomkeerbare verandering. Maar ook dat kon weer veranderen. En ondertussen zijn we er nog. Sterker nog, we hebben het gevoel dat ze blij met ons zijn. Misschien ook door het personeelsgebrek. Dat is ook wel eens anders geweest. Ook weer een verandering.
De gezelligheid en het samen werken is wel vakkundig gesloopt, om het woord, begrip en term verandering maar een keer te vermijden.
Cliff
