Hè hè, even een dagje rust in de verhuizing. Even tijd voor de Kiek op de Mo(a)nd. Verhuizen is en wordt geen hobby. Twee keer verhuizen binnen een jaar is niet iets voor iemand die zo van zijn rustige momenten houdt. Maar dit is wel de laatste verhuizing! En het uitroepteken staat er niet voor niets. Als er nu weer wordt verhuisd heeft de GGD ingegrepen. Of een andere overheidsinstantie. Voorlopig gaan de werkschoenen de kast in. En dan is dit nog een verhuizing waarbij bijna alles meezit!
Maar nu zondagmiddag even lekker op de bank een stukkie maken. Net bijgekomen van de surprise van de zaterdagmiddag. Midden in de kerstdrukte ga je niet lekker naar huis met het idee dat er nog een laminaatvloertje moet worden gelegd. Als je dan thuiskomt en het laminaat ligt al vloervast op alle slaapkamers, is dat erg goed voor het humeur. Beide zwagers, onder toeziend oog van de zussen, zorgden voor een enorme boost in hun waardering. Neeflief (van de levensverzekering) zorgde ook voor een meerwaarde van de erfenis. Ook op deze plaats wil ik weer erg dankbaar zijn voor de hulp .Om dit allemaal normaal te vinden schijnt ook niet zo te zijn. De grote baas van de Postkeek er nogal van op.
Daarom ook op deze plaats als teken van dankbaarheid even wat persoonlijke noten. Kees Lueks voor de hulp. Had verwacht dat er wel wat verhalen zouden uitrollen voor de column maar dat viel tegen. Hans (Kes) Eling voor het schilderwerk. Zelf ook een boel geleerd over het schildervak. Ook geleerd dat het schilderen van de deuren voor de schilder wat zenuwtrekjes kunnen opleveren. Als Hans net zo voorzichtig met Greet (zijn echtgenoot) omgaat als met de bestrijkte deuren, heeft Greet kans om minimaal de 150 te halen.
De beide zussen voor het perfecte coachen van de zwagers, het geleverde werk en de inzichten wat betreft de inrichting. Zwager Potze en neef Poptze voor het geleverde werk. In een tempo waarmee de meeste mensen slopen werd op de Doorsnee 16 de boel weer opgebouwd. De werklust en het werktempo zorgden niet voor goed geformuleerde zinnen maat omschreven de gevoelens wel duidelijk! Zwager Jan werkte intussen gewoon geleidelijk en rustig verder. En de boel kwam ook af. Ook ben ik Michel Doedens op twee manieren dankbaar. Ten eerste voor het niet aanbieden van hulp. En ten tweede voor de koffie geleverd door Sportschool Traction. Koffie is wel belangrijk. En dan wordt het nu tijd om afscheid te nemen van de Rooilaan, de buren het beste te wensen. En bij de kapper kan de vlag uit. Ik ben weg!
Cliff