Woar ains het wotter stroomde deur daip en wieken
Doar kom ik nog groag even kieken.
Het vlakke laand op Zuud en Noord
Woar de rust en ruumte nog aan de horizon gloort.
Woar ains de schepen voarden, deur de oale sluus
Doar vuil ik mie nog oaltied thuus.
Dwoalend over de boerenloanen, zong de leeuwerik zien hoogste laid
Botterbloumen, kloaver en zuring langs de wieken, we kenden gain verdrait.
Scheuvelen dat hebben we op daip en wieke leerd
En als we stainkoald van´t ies oafkwamen, even opwaarm bie de heerd.
Zwemmen in´t daip, verstoppertje en boompietikkie, och nog veul meer
Prachtige kinderjoaren van weleer.
Tieden veraander´n ook in Valthermond
En in gedachten goa ik terug, woar alles stond.
Veul is d´r verdwenen en dat dut mie´n beetje zeer
Valthermond veraandert oal meer.
Als ik weer in Valthermond kom, mout ik even noar de begroafploats Oost, veur in de mond
En dwoal wat langs de oale groaven in´t rond.
Zui veul noamen veurbie kommen, klain en groot
Hier vuil je de stilte van de dood.
Veul mensen dei ik kende, binnen er nait meer
En doar mout ik aan denken, oalweer.
Als´k de oale hek van de begroafploats dicht sloag
Zuik ik ook weer de rust en de ruumte aan de Valtherdiek, mien Valthermond……..ik kom er nog groag!
Jan H.Ottens