Soms krijg ik door de vreemdste dingen opeens een idee voor mijn maandelijks stukje in de Kiek. Al sinds mijn jeugd een grote liefhebber van Queen. En dan niet de Koningin. De muziek van Queen is echt tijdloos, wat de Top 2000 elk jaar weer bewijst, en verveelt niet. Dus draai ik de boel nog geregeld. En op één van Queens meesterwerken staat het nummer ‘lazy on a Sunday afternoon’. En na een week van hard werken bij de post is de zondag erg ‘lazy’ voor mij.
Het begint al met het verheugen op de zondagochtend. Heerlijk uitslapen, wakker worden met het idee ‘ik blijf lekker nog wat liggen’. Rustig ontbijtje, de katten een aai en eten geven. En dan wordt het tijd voor een verdere invulling van de zondag. In mijn jeugd was de zondag wel de minst aantrekkelijke van de zeven dagen. Maar je voorkeuren wijzigen wel gaandeweg het levenspad. Nu kan de zondag mij niet rustig genoeg zijn.
Gaandeweg de morgen langzaam richting sportschool Traction. Naast het voetballen het hoogtepunt van de dag. Even gezellig zitten met de spinninggroep. Even over het echte leven praten. De nieuwtjes even over tafel gooien en opvangen. Gezellig onder het genot van een kopje koffie. De fietsclub luid en duidelijk aanwezig in de vorm van Hans Eling. En in de rustige, bedachtzame en wijze vorm aanwezig in de persoon van Frans Weitering. De dames van de spinninggroep ook aanwezig. De spinningjuffrouw sluit ook aan.
Onder het genot van de heerlijke koffie (geschonken maar niet gegeven door Michel Doedens) krijg je een heel ander beeld van het leven dan ons dagelijks wordt voorgespiegeld door de krant, radio, tv en twitter. Het is behoorlijk wat genuanceerder. Ondanks de sterke verhalen zit de nuance ook zeker aan tafel. En de genderneutraliteit zit gelukkig ook niet aan tafel. Daarvoor geen ruimte, tijd. De homo-emancipatie speelt ook geen enkele rol. Toch de uiterste vorm van acceptatie, het is geen thema. Als je de media volgt krijg je wel het gevoel dat elke homo zwaar wordt gekwetst. Maar ik kan zo 20 homo’s opnoemen die gewoon voor hun geaardheid kunnen uitkomen. Ik kan er geen 20 opnoemen die klappen hebben gekregen. En voordat ik Johan Derksenachtige opmerkingen krijg, ik vind het goed zo. Het alledaagse leven komt voorbij. En dat is interessant genoeg.
Natuurlijk is het gebeuren op de zondagmorgen niet in zijn geheel wereldvreemd. ‘Dry january’ was bij de dames aan tafel een item en gebeurtenis. Of het allemaal het humeur van de dames ten goede komt waag ik te betwijfelen. Er waren toch wat prikkelbare reacties Als ik de gesprekken opvang vinden de dames wel dat de maand erg lang duurt. En of het vieren van het einde van de dry-maand een feestje waard is en wat ik daar van vind, laat ik even in het midden.