Daar staat ie dan! Fier, rechtop in de wind. Onze windmolen. Maar of ie wel echt van ons allemaal is, is één van de vele vragen. Het ‘kijkgenot’ is er wel voor ons allemaal. Hij is niet klein, gematigd of onopvallend te noemen. Het steekt wel behoorlijk boven het maaiveld uit. In Nederland is het de gewoonte dat wat boven het maaiveld uitsteekt snel een kopje kleiner wordt gemaakt. Daar is bij onze windhapper weinig kans op. Vrijwilligers zat als je de geluiden her en der hoort. Het is zich er niet bewust van wat hij allemaal teweeg brengt. Maar goed ook. Hij staat er en doet voorlopig nog (niet) zijn ding.
Wat vind ik er van? Eigenlijk nog niet zo veel. Eigenlijk kan ik me best vinden in zowel de argumenten van zowel de voor- als tegenstanders. Heb hier niet zo’n duidelijke mening of beeld bij als het gedonder in Groningen. Een overeenkomst in beide kwesties lijkt mij wel dat de overheid in beide zaken niet als erg betrouwbaar overkomt. Niet als iemand die je als vriend wilt hebben. Niet als iemand die je uitnodigt voor een verjaardag. Verder verschillen de zaken in mijn bescheiden mening nogal. Hier geen huizen die op instorten staan. Geen mensen die echt wanhopig zijn. Hoewel de toon in sommige discussies je wel eens doet vermoeden dat de wanhoop er wel is ingeslopen. Ben het ook weer eens met de stelling dat dit het gemeenschapsgevoel niet ten goede komt. Het komt de redelijkheid niet ten goede. De redelijkheid voert niet de boventoon.
Net als het stukje van Peter Zwiers op Facebook over de trammelant in 2de mond over het voetbal. Een redelijk stuk. Op zoek naar een oplossing. Maar de fanatieke aanhang van beide zijden haalt eruit wat ze willen zien of horen. Als je van allebei de kanten de standpunten hoort wordt het vormen van een mening niet gemakkelijker. Wat er beweerd wordt blijft allemaal wat onduidelijk voor mij. Zijn alle bedreigingen er echt wel? Zoals de ene kant betoogt. Of worden ze sterk overdreven, zoals de andere partij roept. Het vervelende is dat we pas achteraf kunnen zeggen of het echt wel zo is/was. De waarheid zal wel weer in het midden liggen!
Dat is net als met de zgn. horizonvervuiling van onze windmolen. Nu hij er staat is het een stuk genuanceerder. Hij staat er. Mooi vind ik het niet, past niet in het landschap. Maar horizonvervuiling vind ik ook weer een stap te ver. Probeer de voordelen ook te zien. Het vormt een herkenningspunt. Kortom, ik weet het niet. Als beide partijen met een handtekeningenlijst in de Doorsnee zouden lopen weet ik het niet. Of eigenlijk wel. Op de lijst van de voorstanders zou ik niet tekenen, maar ook niet bij de tegenstanders.
Cliff