Weet niet of de titel nog kan in deze dagen. Maar met een beetje gezond verstand weet iedereen dat ik het niet kwaad bedoel. Bovendien krijgt het een positieve draai. Ook bestaat de bevolking van ons Valthermond voor het merendeel uit hardwerkende mensen. Mensen die van maandloon naar maandloon leven. Die overdag niet hoeven na te denken over welk ‘probleem’ ik nu weer een probleem ga maken. Prijs me elke dag gelukkig dat er nog niet veel grote problemen op mijn weg zijn gekomen. Dus houdt in dat het meestal automatisch over kleine dingen gaat.
Langzamerhand ook de leeftijd bereikt dat de jaartjes gaan tellen. Kleine pijntjes zijn niet meer automatisch verdwenen na een paar dagen. Blessuretjes duren wat langer. Wel eens zo lang dat het gaat vervelen. Bijvoorbeeld een achillespeesblessure. Die hield me langer van de tennisbaan dan leuk was. Talloze kleren naar de fysiotherapeut. Was gezellig, beetje fabrieksmatig, dat wel. Het schoot maar niet op. Ten einde raad het op de tennisbaan op tafel gegooid. De gesprekken op het tennisveld zijn allereerst leuk, niet altijd leerzaam. En ze leiden soms ook tot iets. Was wel een beetje klaar met de achillespees.
Hopende op een reactie en die kwam. Teamgenoot Bertha, met veel levenservaring, had met hetzelfde bijltje gehakt. En kwam met een mogelijke oplossing, acupunctuur. Dat leek me maar niks, dat geprik met die naalden. Even wennen aan het idee en ten einde raad toch maar een afspraak gemaakt. Wat de boer niet kent vreet hij niet. Dus met de nodige reserve naar praktijk Heuveling in Valthe. Het leek alsof ik terug in de tijd ging. Een uitgebreid intakegesprek. Met tijd en aandacht voor de patiënt. Alsof dokter van Gemert gereïncarneerd was in vrouwelijke vorm. Ik kreeg niet het gevoel tot last te zijn. Heel menselijk kan toch in de zorg. Geen computerzorg. Gewoon praten met een mens.
De eerste vraag die gesteld werd deed mijn wantrouwen wel wat groeien. Of ik de tong even tegen haar wilde uitsteken. Misschien een Chinese gewoonte, wist ik veel. Toch maar even geïnformeerd. Ze kon aan de tong zien dat ik een lichte vorm van suikerziekte had. Dat klopte. Goed voor het vertrouwen! Zoals al gezegd, wat de boer niet kent vreet hij wat moeilijker. Veel vragen gesteld. Over de geschiedenis van de acupunctuur. Het is een wonderlijk iets. Hoe kom je op het idee? Hoe werk je het uit? Weet niet of de Chinezen zich ook bezig hielden met deze vragen. Hoe werkt het? Vol westerse verbazing geluisterd en gekeken. Het geprik met de naalden viel ook best mee. En ook niet onbelangrijk, het hielp! Na een paar dagen voelde ik verbetering. En na een paar behandelingen kon ik weer dansen op de tennisbaan! Helaas had het geen effect op mijn tennisprestaties…
Cliff