Oal Kloas Veldhuus, zo nuimen ze hom in de volksmond. Mor zo oald was Kloas nog nait. En dat kwam misschien wel omdat hij ain dikke board had en ain snorre als´n handveger. Hij had meer hoar om de kinne, dan op de kop. Kloas was ´n grode kerel, sikkom twei meter. Kloas was veur de duvel nait bange! Nou ja, dat zee hij oaltied. Mor voak is´t met dat soort mensen: ain grode snoede, mor´n klain hartje.
Oal Kloas woonde in de Vledder bie Weerdingemond. Hij waarkte alweer wat joaren op de stainfebriek aan de Koavelingen in Valthermond. Eerder waarkte hij in ´t veen achter in de Valthermond richting de Valtherblokken. Ze waren pas trouwd en de vraauw was verplicht om de boodschappen bie de kruudenierswinkeltje van de veenboas te kopen woar hij veur waarkte. En als ze ´s winters gain waark hadden, mos de vraauw heur boodschappen door ook kopen. Zo nait! dan kon Kloas zich komde veurjoar aander waark opzuiken. Kloas ston dat nait aan,en huil zich nait stil. Hij zee tegen de veenboas “Vreet dei kruudenierswinkeltje mor op!” En toun was´t antwoord van de veenboas wel dudelijk. Kloas kon zich aander waark opzuiken. En zo is Kloas aa´t waark kommen bie´t stainfebriek.
Toun Kloas nog in ´t veen waarkte, kon hij dat stukkie noart ´t veen wel lopen. Mor noar ´t stainfebriek mos hij wel op de fietse. Elke dag op en dele. Hij ging oaltied over de Valtherdiek. In dei tied lag d´r nog gain stroade, ´t was ain zandpad. Aan ´t ende van de Valtherdiek ging hij via de Koaterloane noar de Koavelingen. En dan in ´t leste van de Koavelingen over de badde noar´t stainfebriek.
Bie mooi weer fietste hij met alle plezair over de Valtherdiek. Wat kon hij genieten van de hoazen en knienen dei hom stoef veur de fietse langs stoven. En veuroal de leeuweriken dei hoog in de lucht, de mooiste laidjes zongen. Mor ja, op weg noar zien waark, mos Kloas ook langs de begroafploatse Oost in Valthermond. En doar mos Kloas nait veul van hebben. Nou ja, zummers gingt nog wel, mor als ´t duuster begon te worden, was hij weer bliede dat de begroafploatse weer veurbie was.
Op´n mörgen, ´t was nog baalke duuster, ging Kloas weer over de Valtherdiek noar zien waark. Mor ja, mooi of maal weer, licht of duuster, hij mos wel bie de begroafploatse langs. Kloas had de gang d´r goud in over de Valtherdiek, richting begroafploats. Er stond ain best poeste wind. Vlak bie de begroafploatse zag Kloas wat wits bewegen in de beukenhege dei d´r om tou stait. De vouten vlogen hom van de pedoalen en´t zwait brak hom uut! Hij wos nait hou snel hij de fietse mos keren. Kloas weer terugge over de Valtherdiek. De griesel ging hom over de grauwe. En onderweg dacht de stoere grode kerel dei veur de duvel nait bange was “zal´n d´r dan toch spoken bestoan?”
Kloas mos wel noar zien waark. Hij is over´n boerenloane noar´t Zuuderdaip fiest en toun noar de Koavelingen. Op ´t waark had Kloas oaltied de snoede veuraan, mor dizze mörgen was hij moesstil. Het zat hom nait lekker! Hij de grode kerel en oaltied veur gain aine bange. Wat mossen de mensen wel nait denken als ze dit gewoar werden? Kloas zee tegen zien boas op´t stainfebriek dat hij vandoage even eerder weg mos. Nee, de reden zee hij nait. Mor Kloas dacht, ´k wil bie lichten toch kieken wat doar bie de beukenhege was, bie de begroafploatse. De boas had hom nog wel vroagt of er zaikte in huus was? Mor Kloas had hom wat op de mauwe speld. Ainmoal bie de begroafpoatse aankommen, nee het zat hom echt nait lekker. Mor hij was ook wel nieuwsgierig. Nee, hij wol zich nait kinnen loaten! Toun Kloas bienoaa bie de beukenhege was, bewoog dat wits nog oal. Langzoam fietste hij d´r noar tou. Man man man, hij kon zich zulf wel veur de kop sloagen! Omdat het ´s mörgens zo waaide, was d´r ain kraande in de beukenhege waait.
Kloas het er nooit met´n aander over had………De schiet-in-de-boksem!
Jan H.Ottens