Weet iemand nog wat er voor klimaatomstandigheden waren op zondag 2 februari? Ik wel. Het regende nogal hard en langdurig. Maar je moet weleens even naar buiten. Om iets uit de auto te halen. En de eerste zorg is dan zo snel mogelijk weer onder dak te zijn. Dat moet dan meer snel dan nauwkeurig. Niet de goede volgorde. Snel naar binnen, met één voet op de mat die op een gladde ondergrond lag. Gevolg een gebroken rugwervel. De baas niet blij, ik niet blij. Dus op naar het herstel.
Na bijna de gehele medische molen te zijn doorgerold was het resultaat nog steeds rugpijn. Therapeut, dokters, netflix abonnement en rust, geen resultaat. Volgens diverse gesprekspartners had ik de nadruk teveel op de rust gelegd. Had wel huiswerk meegekregen van de peut maar zo’n briefje met oefeningen ligt er wel maar …. ik had een stok nodig. In het verlengde daarvan bleek Pilatus een hele redelijke oplossing en vervolg. Waar dan dit te doen? Dat kan alleen maar op sportschool Traction (een kop koffie verdiend, ik sluit vette reclamecontracten). Traction, qua management kan het zakelijker. Maar qua gemoedelijkheid een vette topper. Het kan toch nog in deze tijd. Gelukkig, heel gelukkig. Heerlijk gewoon, Heerlijk dorps. Heerlijk bekends. Heerlijk gezelschap.
Allemaal dames. Maar de dames vreten mij nog niet op. Ben wel de haan in het kippenhok. Maar een hele bescheiden haan. Deze haan ligt mooi achteraan. Twee redenen: Ten eerste zo ver mogelijk weg bij de juffrouw. Maar dat helpt niet. Ze ziet alles. Reden nummer twee is meer in het belang van de groep. Er zijn oefeningen waarbij je je moet concentreren op een stil punt voor je. En dat ben ik beslist niet. Meer kerels zijn er niet. Aan de bar genoeg geïnteresseerden. Maar het blijft bij praatjes. Echte kerels? Elke keer wel een opspelende blessure om niet te komen. Terwijl ik er juist ben voor het herstel.
Is het ook gelukt? Jazeker! Onder deskundige leiding worden spieren aangesproken en aangespannen. Een goede leider doet het ook voor. En dat doet Marijke. En dat is best heel irritant! Als ik zie hoe zij heel soepel en heel lenig alle spiergroepen aanspreekt. De armen, benen en romp alle kanten opgooit en ook de stembanden nog kan gebruiken. De les begint met een warming up, een soort geografie. Voor iemand met geen swingende heupen begint het zweten hier al. Daarna de oefeningen. Het is zitten, staan en liggen. Dat klinkt niet vermoeiend. Maar je voelt het aan het eind van het uur wel. Het is niet het uurtje waar ik me het meest op verheug als de week begint. Het resultaat vergoedt veel. Weg met de therapeut, leve Pilates!
Cliff