Dit verhaal heeft, over het ontstaan, wel even een aanloop nodig. In Valthermond hadden we in onze jeugd een eigen discotheek in voormalig school 58 (Hot and Sweet). Daar hadden we als jeugd een eigen stee, waar we konden doen en laten wat we wilden. Onder begeleiding van wat ouderen uit de buurt die toezicht kwam houden. Deze ouderen kwamen zo af en toe even binnen vallen.
Vaak was het rustig en ging het goed, maar er was ook wel eens ruzie. Meestal losten we dit onderling op. Doordat dit werd aangedikt in de volksmond ontstond daardoor een verkeerd beeld van de discotheek. Wij (het bestuur) bedachten verschillende dingen om het imago wat op te vijzelen. En toen kwam er een helder idee voorbij. Het ontstaan van het idee weet ik niet meer, maar het lampje ging bij het bestuur opeens branden. Stijldansen!
We kwamen op het idee om een avond te organiseren voor onze ouders waar ze konden stijldansen. Op deze avond zouden ze een indruk krijgen hoe het toegaat in de discotheek. Een van onze vaste begeleiders (toezicht) was Ep Poort. In onze ogen was dit een goede stijldanser. We hadden hen weleens zien dansen op een feestje in de buurt. Die zouden we samen met zijn vrouw Jantje moeten vragen. En zo is gebeurd. Het bestuur ging bij Ep en Jantje op visite met de vraag of zij een avond les wilden geven aan onze ouders in de discotheek. Hier moesten ze natuurlijk wel even over nadenken. Les geven hadden zij nog nooit gedaan. Waarop wij aangaven dat het bijna niet fout kon gaan. Van onze ouders kon waarschijnlijk niemand stijldansen dus daar had je weinig van te duchten. Van ons als jeugd ook niet, maar dat was natuurlijk logisch. Stijldansen was voor oudere mensen, wij (de jeugd) waren meer van het hossen en springen.
Na enige weken vroeg Ep Poort ons op koffievisite en tot onze verbazing stemden ze toe. Wel waren er enige voorwaarden en die werden gelijk besproken. Nu konden wij aan de slag, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan! De vraag was toen hoe wij onze ouders zo gek kregen om op een zondagavond te gaan dansen in een discotheek. We hebben verschillende ouders benaderd en dit bleek te werken. Onderling werd er over gesproken en al snel hadden we een groep ouders bij elkaar. Tot onze verbazing kwamen ze de eerste avond allemaal, in grote getale, en als jeugd stonden wij er bij en keken ernaar.
Na enige uitleg van Ep en Jantje Poort begonnen onze ouders schoorvoetend aan de foxtrot, 1, 2, 3, 4 en 1, 2, 3, 4. Ep en Jantje zwierden zelf over de dansvloer en menig ouder dacht, dat moet toch simpel zijn. Dat kan ik ook, maar binnen tien tellen waren de eerste blauwe tenen al geboren, en de eerst ruzies begonnen: “let eens op” en “kijk wat je doet grote oen!” En nu houd ik het nog netjes. Het danspaar Ep en Jantje maanden tot rust en zeiden “kijk goed naar wat je doet”. We hadden onze ouders nog nooit zo serieus gezien. Allemaal met het hoofd naar beneden en kijkend naar hun voeten.
Het ging verder op 1, 2, 3, 4 en 1, 2, 3, 4. Wij als jeugd hadden de grootste lol om onze ouders zo te zien ruziën op muziek van André Mos. De avond eindigde met een glas cola en sinas, want alcohol mocht niet in de discotheek. De proef was geslaagd en al snel werd er elke zondagavond lustig op los gedanst. Iedereen was enthousiast en iedereen wilde mee doen. En ondanks dat we onze ouders uitlachten, werd zelfs de jeugd enthousiast.
Als jeugd hadden wij geen vaste partner, dus wij, als grote jongens, gingen schoorvoetend een van de meiden vragen. Als grote vriendenclub was dit vaak geen probleem en zo deden wij ook mee met de eerste dans, de foxtrot. Later kwam de Engelse wals op muziek van Jim Reeves en daarna kwamen de Chachacha en de Rumba. Het werd een succes. Wij waren, dankzij Ep en Jantje, in onze missie geslaagd en hebben daarna nooit meer een slecht woord gehoord over de discotheek.
Mede hierdoor hebben Ep en Jantje nog jaren les gegeven, want ze hadden er echt aardigheid in gekregen. In mijn herinnering, eerst nog in de discotheek en later bij Café Rijnberg. Nadat het eerste Brughuus werd gebouwd zijn ze daar nog een paar jaar les gaan geven in stijldansen. Volgens mij hebben ze bijna heel Valthermond aan het stijldansen gekregen want in de jaren 70 van de vorige eeuw was stijldansen weer populair. Mede door de muziekbandjes die overal ontstonden voor muziekavonden en bruiloften. Eén van de bekendste bandjes in Valthermond was toch wel het Noorder Bar Trio (Jan Toutenhoofd, Ted Houkes en Jan de Graaf). Deze muziek komt nog geregeld voorbij op de piraten zenders.
Zelf heb ik er mijn voordeel ook mee gedaan. Ik ben blij dat ik het heb geleerd, ondanks dat mijn ritmegevoel nu niet helemaal meer is wat het geweest is. Wanneer we nu ergens op een feest komen kunnen we vaak nog meedansen. Onze kinderen en kleinkinderen staan ons dan verbaasd aan te kijken. Waar hebben jullie dat geleerd? Tja…. dat was een halve eeuw terug, met dank aan Ep en Jantje Poort! Ergens in Valthermond in een oude school….
Een dansende Old Monker