Ook in deze moderne tijden zijn er wel eens dingen die mij doen herinneren aan die goeie ouwe tijden. Nog even daargelaten of het werkelijk goeie ouwe tijden zijn. Als ik ze herinner als goeie ouwe tijden hebben ze zeker waarde. En nu kan ik er wel tegen aankijken als een mooie tijd, of de rest van de gemeenschap er ook zo tegen aan kijkt blijft natuurlijk een vraag. Het centrale thema in deze column is de post.
Ik herinner mij de dagen bij de post in Valthermond als heel positief. Of Valthermond het zich ook zo herinnerd is een hele andere vraag. Die dagen met het postlopen in Valthermond leken voltooid verleden tijd. In een geslaagde poging het werk minder aantrekkelijk te maken leek het de beleidsbepalers een goed idee iedere postbode zijn of haar werk in Assen te laten uitvoeren. En hoewel Assen als stadje best aardig is, heeft het niet de grandeur van Valthermond. Neem alleen al het groeten van de mensen. Om de mensen in Assen te laten groeten of in ieder geval terug te laten groeten, is en blijft een gevecht. Het groetenpercentage ligt in Assen zo rond de 20 %. Aanmerkelijk lager dan in ons eigen Valthermond. Mijn dagen als postbode in Valthermond leken geteld. Maar onder druk worden vele dingen vloeibaar, zo ook de regels bij de post. In geval van ziekte, verzuim, geen personeel of vakantie weten de planners zich mijn verleden in Valthermond wel te herinneren. Op hun verzoek om een dienstje in Valthermond weg te brengen reageerde ik tactisch niet sterk, maar wel enthousiast, eerlijk en gemeend. Plezier in het werk is misschien niet een eerste vereiste in het werk maar mooi meegenomen.
Dus alles in gereedheid brengen, mij weer voorbereiden op vele zwaai- sta-en koffiemomenten. Het weer zorgde voor een ander positief ingrediënt om van de dag een waardevolle dag te maken. Eerst even een stukje fietsen op weg naar het begin. Onderweg de dag even helemaal leeg beginnen. Dus even bij Hansie Kes aan voor een kop koffie en een gesprek over helemaal niets. Maar ik geef hem het gevoel dat het waardevol is en dat ik aandachtig luister. Het is een kleine moeite en de man fleurt er van op. Het volgende aanbod was een kop thee bij Geert Berends. De post afgeleverd en tegelijkertijd de tennisvorderingen van dochterlief even doorgenomen. Na nog wat oponthoud onderweg kwam ik bij Kees Lueks terecht. Kees had wat varkens loslopen. Een aangezicht waarvoor ik wel even wat tijd wil vrijmaken. Daarna even bij Aardvarken de boel bewondert. De bouw in, wat gesprekjes. Daarna het Zuiderdiep weer op, even kijken bij Vuurboom. En dan weer langzamerhand op weg naar huis. En het jammer vinden dat de dag weer om is. Laat het de managers niet merken!
Cliff