Deze coronatijden doet je op de vreemdste plaatsen belanden. Je zoekt toch wat vertier mogelijk is. Ik kom deze tijd wel door. Maar terug naar het onderwerp voor deze maand. Het gaat over vliegtuig spotten. Dat houdt in dat je naar Schiphol afreist en een tijd gaat kijken en luisteren hoe vliegtuigen opstijgen en ook weer landen. Dat is de omschrijving die ik naderhand aan ons dagje uit gaf.
Het woordje ‘ons’ geeft al aan dat ik niet alleen was. Tezamen met mijn grote vriend Jeroen. Niet alleen vriend maar ook ex-collega. Bij de post. En na al die jaren hebben en houden we nog steeds contact. En het vreemde is dat we eigenlijk niets gezamenlijk hebben. Alleen onze gezonde angst voor vrouwen. Verder hebben we weinig gezamenlijke interesses. Contact houden lukt wel. De muzieksmaak kan niet groter verschillen. Levert ook weer discussies op. Ik hou van sport, hij houdt van auto’s. Is ook een gespreksonderwerp. Voor Adamski is een auto mooi, ontroerend, fotogeniek, schoon, gewassen en netjes. Voor mij is een automobiel nuttig. Hij toert wat af in Friesland, ik ben het liefst thuis in ons Valthermond. Bij Jeroen is eten een hobby en gespreksonderwerp, bij mij een noodzakelijk iets. Maar toch zijn de lange autoritten niet stil en/of vervelend. Ondanks alle verschillen kunnen we het wel met elkaar vinden.
Jeroen reist een paar keer per maand richting Schiphol om vliegtuigen te spotten. Dat levert mooie foto’s op. En dat wekte mijn interesse. Na lang soebatten over een geschikte datum gingen wij gezamenlijk vroeg op de zondagmorgen richting Schiphol. Mijn verzoeken om ook een keer te rijden zijn tevergeefs. Daaruit bleek weinig vertrouwen in mijn rijkunst. Mij ook goed. Tegen elven kwamen wij in de buurt. En al gauw zagen wij ze vliegen. Eerst het opstijgen van de luchtvaartuigen, indrukwekkend! Het is toch wel imponerend om te zien hoe ze hun weg naar het luchtruim vinden. Mooi plekje maar volgens Jeroen was het landen van de kisten nog meer de moeite waard. En dit keer had hij gelijk. Mooi plekkie bij de landingsbaan.
We waren niet de enigen die het gebeuren stonden te bewonderen. Rijen mensen met camera’s en andere toebehoren om alles vast te leggen en in te spelen op de inkomende kisten. Onze telefooncamera viel wat uit de toon. Het zijn joekels die toch weer op onze aarde terugkeren. Ook het landen is een sierlijk kijkspel. Hoe soepel zo’n kist weer land. Een heel verschil met de landing van mijn grote vriend. Die landde ook behoorlijk hard op onze aarde. Maar dat zag er niet sierlijk of technisch begaafd uit. Ook deed het niet denken aan het val breken van een judoka. En jammeren als een echte kerel. Hij moest even zitten. Hij wou naar de spoedeisende hulp. De voorzichtige diagnose die ik durfde te stellen was een schaafwond.
Cliff