En dan nu een stukkie over de zondagrust. In deze coronatijden lijkt elke dag wel op de zondagrust. Dat was vroeger wel anders, jongens en meisjes. De oude, wijze man gaat spreken. In mijn jeugdjaren was de zondagsrust nog echt een totaal verschillende dag, vergeleken bij de andere dagen. Opstaan en niet echt weten wat te doen met de dag. Eerste jaren nog naar de zondagschool, ook niet het hoogtepunt. Wat later in het leven kwam het voetbalhart aan de kook van de voetbalvereniging. Niet het voetbalverstand. Al ziende wordt men blind met alle voetbaldeskundigen. Niet een kwaal van deze tijd, dat speelde vroeger ook al.
Allemaal een verschillende versie van de gestreden strijd. Als pa en ik thuis vertelden over dezelfde wedstrijd kregen de huisgenoten het idee dat we naar twee verschillende wedstrijden waren geweest. Het voetbal brak wel de dag, zorgde voor de nodige ontspanning. En ook voor de niet zo nodige spanning Maar ja, de jaren gaan voorbij en de verwennerij op sportpark de Meent nam af. Als zaterdagvoetballer was het wel gemakkelijk om kritiek te hebben op de instelling van de zondagvoetballer. Het voetballen op de zaterdag zorgde ervoor dat we met een gerust geweten Bermuda konden bezoeken. De verleidingen van het uitgaansleven zorgde er ook voor dat een groot gedeelte van de zondag werd besteed in de ruststand. Om maar in de voetbalsferen te blijven.
Op zoek naar vermaak maar naar de FC Groningen. Ook weer verwend in het Oosterpark en de eerste jaren in de Euroborg. Met enthousiast voetbal. Dat was ook geen blijvend iets. Ik zal niet zeggen dat met het verstrijken van de jaren het verstand wat meer de overhand kreeg. Denk dat meer door het ingezette lichamelijke verval de energie om op de zondag nog tekeer te gaan was verdween.
Bovenstaande teruglezend was de zondag eigenlijk helemaal niet zo’n saaie en vervelende dag. Eigenlijk gebeurde er genoeg op de zondag. In deze tijd (eind december 2020 rolt dit uit de pen) vol verbazing terugkijkend op die tijd en op het bovenstaande. Waar haalde ik de energie vandaan? En dan ook nog het slopende bestaan van postbode erbij. Elke keer weer de overlevingstocht door ons Valthermond. Elke keer maar weer de uitdaging om voor het eten thuis te zijn. Elke keer weer de zorg om alle kerstwensen bij de juiste mensen te krijgen. Dan is er toch wel heel veel veranderd in de loop der jaren.
De zondag kan me nu niet saai genoeg zijn. Na alle ontberingen bij de post te hebben doorstaan is het goed rusten op de zondag. Zo min mogelijk opwinding, past het voetbal van FC Groningen perfect bij. En je zou denken dat de formule 1 dan ook precies past in dat rijtje. Dat is niet zo. Het moet ook niet saaier dan saai te worden!
Cliff