De subsidiepotjes van de gemeente zijn niet oneindig. BLM leeft niet erg in onze gemeente, dus bleven er ook nog wat centjes voor onze vereniging over. Eigenlijk was het meer een overeenkomst. Wij werden geprivatiseerd en kregen een bruidsschat van de gemeente mee.
Het bedrag is meer nuttig dan mooi besteed. Hoewel het resultaat wel mooi is te noemen. Met het geld werd de kantine grondig aangepakt. Daarover werd niet lang vergaderd. Hoewel retro behoorlijk in is, kreeg onze jaren 70 kantine weinig complimenten. Door de vrijwilligers en een goede planning werd onze kantine voorzien van een complete make-over. Het is mooi geworden maar geld voor een bijpassend inventaris had onze penningmeester bijna niet meer.
Maar naast harde werkers heeft onze vereniging ook creatieve geesten. Lianne en Elise bogen zich over deze kwestie. Om twee vliegen in één klap te slaan werd besloten om de opening van de nieuwe kantine samen laten te vallen met een poging geld in te zamelen voor nieuw inventaris voor de kantine. Ze kwamen met het plan om een tennismarathon van 24 uur te organiseren. De rest van het bestuur was enthousiaster dan ik, 24 uur leek mij wat lang. Maar de rest van het bestuur dacht dus meer in de uitdaging dan in de lengte van het evenement. Dus aan de slag.
In het begin een aanloopje en toen ging het los. Al het creatieve kwam los! Ideeën vlogen over tafel. En zelfs ik werd enthousiast. De eerste vraag was of er mensen waren die 24 uur aanwezig wilden zijn. No problem! Binnen de kortste keren hadden we zeven personen gevonden. De rest van de voorbereidingen verliep eigenlijk zonder problemen. De buurtgenoten gewaarschuwd en uitgenodigd. Natuurlijk rekening gehouden met onze buren. Geen McEnroe in het holst van de nacht op de baan. De sponsors kregen we ook enthousiast. Het geld begon voor de marathon al binnen te stromen. Ook uit gaten waaraan wij nooit hadden gedacht. Alle voorbereidingen waren als een wolkenloze hemel.
Alleen de weersverwachtingen hadden het ook over een wolkenloze hemel. Dat had wel iets minder gemogen. Maar we hadden het er mee te doen! En misschien heeft het wel invloed gehad op de zin om even langs te komen. Maar het was een dag om dankbaar te zijn. Niet aan de weergoden. Maar wel aan de vrijwilligers, de bezoekers, de sfeer, sponsors, de tennissers, de organisatie. Aan het eind van die mooie 24 uur was wel te zien dat de ploeg van zeven (hele dag aanwezig) een prestatie had geleverd. Het leek ons niet het juiste moment om over een mogelijk vervolg te beginnen. Wel voor onze waardering. En na dagen van euro’s tellen kon de penningmeester ook nog kon vertellen dat het streefbedrag ruim was overtroffen.
Cliff