Deze maand drie onderwerpen, samengevoegd in één verhaal. De clubkampioenschappen, 2e Exloermond en een verrassing. Kortom, drie in de pan. We beginnen met een traditional, de clubkampioenschappen van de TC Valthermond. Elk jaar weer een van de hoogtepunten in het tennisseizoen. Strak, redelijk en streng georganiseerd door de (mooi scrabblewoord) clubkampioenschappencommissie.
Hoewel de animo in de loop der jaren wat terugliep is het elk jaar uitkijken naar de wedstrijden, roem en gezelligheid. Eigenlijk is het tennissen een zeer leuke bijzaak. In drie weken werken we toe naar de finaledag. En met veel passen en meten in het wedstrijdschema komen we ieder jaar weer uit bij de finaledag. Elk jaar kent, naast de voorspelbare dingen, ook weer verrassingen. Vaste gast op onze ‘Hall of Fame’ was Richard Potze. Onze jeugdopleiding zorgt voor aanwas en bedreiging voor Richard. En zo moest Richard dit jaar Mark Hilgen feliciteren. Hoewel Richard weinig ervaring heeft met het feliciteren van tegenstanders ging het hem goed af. Nog een verrassing dit jaar was de aanwas van vrouwelijke leden uit 2e Exloermond.
Wij als Valthermondjes hebben wel een bepaald beeld bij tweede mondjes. De voetbalklucht in dat dorp doet ons met verbazing, verwondering, verbijstering en onbegrip richting onze buren kijken. Dat kan nooit goed zijn voor de gemeenschap in dat dorp. Doet ons ook met enige trots naar onze voetbalvereniging kijken. Verder schudden wij met ons hoofd en laten wij de boel de boel. Maar ter verdediging van de tennissers uit 2de mond moet ik zeggen dat de contacten tussen de tennisverenigingen goed zijn. Wat oudere en verstandige mensen. Maar we hebben geleerd om het onderwerp voetbal maar een beetje te vermijden. De nieuwsgierigheid was in ons tennisbestuur dan ook bijzonder groot toen aan het begin van het tennisseizoen behoorlijk wat vrouwelijke leden uit 2e Exloermond zich aanmeldden bij onze mooie vereniging. Hun redenen waren aanvaardbaar.
De vereniging TONEGIDO bestaat nog steeds maar de trainingsmogelijkheden waren/zijn beperkt. Voor onze vereniging is het ook stevig vergaderen hoe alles te plannen. Maar het lukt elk jaar weer om de trainer zeker twee groepen aan te bieden. En met de vrouwelijke versterking uit ons buurdorp was het helemaal appel eitje. En nu een jaar later kunnen we de dames samenvatten. De dames zijn zonder uitzondering een versterking, verrijking en aanwinst. Niet alleen voor de contributie inkomsten, of voor het ledenaantal. Ook qua gezelligheid zijn onze vooroordelen gesmolten. Ook zorgen de dames weer voor aanwas. Vrienden, ouders, kids en bewonderaars. De vele trainingen laten ook resultaten zien. Wimbledon winnaressen zitten er niet tussen. De wedstrijden hebben ook een iets ander aangezicht. De matches verlopen niet met het mes tussen de tanden.