Veelgehoorde opmerkingen die ik krijg als ik vertel dat wij vier windhonden hebben zijn “Dan moeten jullie zeker heel veel met ze lopen?”, “Die hebben het toch nodig om heel veel te rennen” of “dan gaan jullie zeker ook wel naar de renbaan”.
Geen van deze opmerkingen is helemaal waar. Zeker, onze honden kúnnen heel hard rennen (zo’n 50 á 70 km per uur op topsnelheid), maar ze wíllen het niet altijd. Ik zeg vaak “hun topsnelheid is 50 km per uur, hun voorkeurssnelheid is 0 km per uur”. Want windhonden zijn liever lui dan moe, net als veel mensen trouwens. Wij mensen zijn ook in staat tot grote lichamelijke prestaties, maar lopen toch ook niet heel de dag zwaar te sjouwen, of marathons te rennen?
De favoriete bezigheid van onze honden is lekker liggen, op een zachte en liefst hoge plek; op de bank, of in een van de vele manden die wij hebben. En als de zon schijnt, al is het maar een klein streepje, dan liggen ze dáár. Daarnaast rennen ze ook echt wel, een paar keer per dag een minuut of tien maximaal. Dan vinden ze het wel weer best.
In die tien minuten gaan ze als mallen tekeer, de graspollen vliegen om je oren, er worden regelmatig slidings gemaakt in de bochten en het klinkt alsof er een kudde paarden voorbij komt. Héérlijk om te zien, je ziet ze genieten van deze uitbarsting van energie!
De overige (minimaal) 20 uur van de dag is het goed rusten, liefst in de zon op een kussen. En daar liggen ze dan een paar uur, beetje dutten, beetje kijken, slokje water en af en toe een snackje. Als het heel warm is willen ze nog wel eens naar de schaduw verhuizen, om 10 minuten later toch maar weer in de zon te gaan liggen.
Klinkt als een goed leven toch?
Eigenlijk zoals wij vakantie vieren; een beetje activiteit, zodat je thuis kunt vertellen wat voor moois je allemaal gezien hebt. Maar vooral lekker relaxen in je strandstoel met een biertje of een cocktail en een mooi boek.
Wij vinden dat onze honden dit leven méér dan verdiend hebben, na hun zware leven in Spanje. Zij hoeven niet meer te presteren in de jacht of op de renbaan. Zij mogen genieten van hun rust. Net zoals mensen na 45 jaar werken mogen genieten van hun welverdiend pensioen. En misschien klopt het ook wel…een jaar in een hondenleven staat tenslotte voor 7 jaar in een mensenleven. En de zware jaren in Spanje hebben voor onze honden minstens dubbel, of driedubbel, geteld.
Annemieke Kok