Vorige week zat ik voor mijn laptop, mezelf een beetje te vervelen, het regende de hele dag, dus in de tuin werken was voor mij uitgesloten en het was mij ook te koud om een beetje in de schuur te gaan werken.
Yorro, de hond van mijn dochter, die een paar weekjes bij mij aan het logeren is, heb ik al uitgelaten, waar we snel klaar mee zijn, hij heeft in no time gepiest, gepoept en kijkt mij vragend aan of we weer snel naar binnen kunnen gaan, hij heeft kennelijk ook niet zo’n zin in die kou en regen en gaat liever in zijn mand voor de kachel liggen.
Ik heb ook niet echt zin om een boek te lezen, ik heb de afgelopen drie maanden al achttien boeken gelezen. De krant, die ik tegenwoordig op de laptop lees heb ik al uit en het overkomt mij dat ik net zoals veel mensen met de televisie doen, dat ik een beetje ga zappen op de laptop. Zo beland ik op een site voor oldtimers en zie ik een mooie Pontiac Chieftain uit 1951 staan, wat dus ook mijn geboortejaar is en ik ben door het jaartal, en de mooie oldtimer die ik zie, meteen getriggerd.
Ik bekijk alle foto’s en kenmerken van de auto en zie voor me dat dit binnen mijn bereik kan liggen, zowel de prijs als de staat waarin de auto verkeert. Hoewel ik mezelf nog niet echt oud vind, vind ik een auto van 72 jaar wel behoorlijk oud en ben er ook niet op uit om de rest van mijn leven door te brengen in de schuur, sleutelend aan een leeftijdgenoot oldtimer. Wat ik wil is eigenlijk lekker toeren en af en toe de olie, bandenspanning en de remmen controleren en het ziet er naar uit dat dat bij deze auto mogelijk kan zijn.
Ik ben heel benieuwd en een foto is leuk, maar zoiets moet ik eerst echt aanraken en voelen om te weten of ik er echt verliefd op kan worden. Zodoende stap ik de volgende dag samen met vriendin in de auto en gaan we naar een plaatsje in het hoge noorden alwaar de Pontiac, volgens de site, in een showroom van een Classic Car handelaar zou moeten staan. Hij blijkt inderdaad in de showroom te staan, maar dan wel helemaal achterin het hoekje. Nou is het wel zo dat, ook al staat hij helemaal achterin het hoekje, hij ruimschoots boven alle Chevrolets en Ford Mustangs uitsteekt. Die zullen echter allemaal even moeten wijken wanneer ik de Pontiac wil proberen. We kunnen hem nu bevoelen, bekijken en er in zitten. Alleen al bij het erin zitten voel ik de Blues van de jaren ’50 door mijn aderen stromen, hoe moet de motor dan wel niet als muziek in de oren klinken als die aanslaat, maar dat is op dit moment niet mogelijk, want ook de accu is leeg.
We maken een afspraak voor een paar dagen later met de eigenaar van de garage en hij zegt hem dan voor ons buiten te hebben staan om een proeftoer te gaan maken. Als we een paar dagen later bij de garage aan komen staat de Pontiac inderdaad op de brug op ons te wachten, maar wil de eigenaar ons toch eerst nog even spreken in zijn kantoortje, onder het genot van een kopje koffie. Hij heeft, voordat wij kwamen proefrijden, zijn monteur de auto volledig laten checken, wat heel aardig is, maar de eindconclusie is wel dat er nog heel wat aan moet gebeuren voordat wij kunnen gaan toeren zoals wij dat willen en het op orde brengen tot dat level kost zoveel dat het wel een puntje wordt om eerst over na te gaan denken. Daarom staat de auto ook nog op de brug, zodat we er zelf even rondom en onder kunnen om te zien wat voor werk er nog moet worden gedaan, maar ik mag hem in ieder geval nu wel proberen, waar ik heel blij mee ben.
Als ik instap voel ik meteen weer de Blues door me heen gaan en al ik hem start klinkt de sound van de katoen plantages uit de jaren ’50 in mijn oren. Met het rijden voel ik me alsof ik over The Interstate Highway 55 op weg ben van Chicago naar Memphis en dan door de staat Mississippi via Jackson naar New Orleans een rit van zo’n 1500 km, maar na het proefritje komt de domper weer naar boven en kan ik geen besluit nemen. De eigenaar van wie de auto werkelijk is weigert nog verder met de prijs te zakken en voor mij zijn er ook grenzen.
De garagehouder zegt nog wel een optie te hebben voor een andere oldtimer, een Ford Tudor uit 1940 of een Chevrolet Impala cabrio, die ik misschien ook wel mooi vind, maar dat is niet mijn ding, ik ben niet op zoek naar een oldtimer, maar werd gevangen door de foto’s van deze leeftijdgenoot de Pontiac Chieftain uit 1951.
Aad Lubbe
PS Mocht je nu, net als ik, ook echt even de Blues willen voelen en beleven, dan kan je natuurlijk ook op zoek gaan naar een oldtimer uit de jaren ’50 maar je kunt veel eenvoudiger op je laptop of telefoon op dinsdagavond van 20.00-21.00 uur naar www.rtveen.nl gaan en dan naar, ‘luister online’ om het programma ‘Bluesklanken klinken over de akkers’ te beluisteren en je een uur lang in de Mississippi Delta te wanen.