Het einde van het tennisseizoen is al aangebroken. De toetjes van de tennis zijn de open toernooien. Dit zijn wedstrijden waarbij iedereen die lid is van de KNLTB zich kan aanmelden. Na een van de laatste trainingen van het afgelopen seizoen wierp Gehrard Berends de vraag op wie met Gehrard wilde tennissen tijdens het Flynth open in Musselkanaal. En voor iemand wat kon zeggen zat Gehrard aan mij vast. Op een toon waarbij tegenspraak zinloos was zei ik ‘ja’. Miranda (de vrouw van Gehrard) heeft vast niet zo overtuigend ‘ja’ gezegd.
De inschrijving verliep zonder problemen. Het enige wat nog voor problemen kon zorgen waren de Coronaperikelen. Dat ging gedeeltelijk goed. De kantine was gesloten voor mensen zonder QR code. Ons toernooi begon op de maandagavond. Toen we aankwamen zagen we de gediscrimineerde medemens al zitten onder dekentjes. De achtergestelde medemens genieten van allerlei soorten koffie. De ernstig benadeelde vrijuit spreken. De wanhopig benadeelde QR-loze zonder toezicht rustig rondlopen. Het deed mij niet echt denken aan een concentratiekamp, zoals Thierry ons wil doen geloven, samen met zijn hedendaagse verzetsstrijders. Met hun ‘ik’argumenten… Ik leef gezond, ik krijg het niet, ik geloof het niet…. Allemaal dingen waarbij het begrip ‘ons’ geen rol speelt. Ik geloof ook niet dat alles goed wordt afgehandeld. Maar ik denk wel dat ik, door me te laten vaccineren, meer bijdraag aan de bestrijding van het virus dan wanneer ik het centrum van Rotterdam zou slopen. Ik heb ook meer vertrouwen in de wetenschap, die het ook niet zeker weet. Meer dan in types zonder E.H.B.O. diploma die het allemaal wel zeker weten….
Maar terug naar het tennissen. Gehrard behoeftes aan opbeurende praatjes begreep ik niet. Zijn twijfels waren volgens mij niet nodig. Volgens mij heeft Gerhard niet door hoe irritant zijn manier van tennissen voor een tegenstander is. Of dit ook in zijn privéleven zo is, daar kan ik niet over oordelen. Het tennissen ging harmonieus, zonder incidenten en winnend. Zonder vloeken en zuchten de poulefase door. Wel met inspanning. Zaterdag Geert weer thuis opgepikt voor de halve finale. Tegenstanders was een dubbel met routine en beginnend talent. Gaandeweg kregen we te doen met het talent. Laat ik het zo opschrijven. Van Tsjechisch schelden ga je niet beter spelen. Voordeel was wel dat het koren op onze molen was. Dus na een uurtje was de finale in zicht. En daar bleef het niet bij. De finaleplaats kwam binnen. Zondag dus weer Geert gehaald. Onderweg de tactiek bespreken. Veel dropshots spelen leek ons de manier van spelen. Tot zover de voorbereiding…. We hebben misschien twee keer een dropshot gespeeld. In de vuur van het spel alle goede voornemens in het vuur gegooid. Gehrard op halve kracht bleek ook een waardevolle kracht. En in een finalewaardige partij trokken wij aan het langste eind.
En in de beste tennistraditie werd de boel onder het genot van een drankje, gehaktbal en een goed gesprek met de tegenstander afgesloten.