Op het moment van schrijven is het eind november. Ik ben waarschijnlijk een van de eersten die u prettige kerstdagen en een voorspoedig 2021 wenst. Het kan moeilijk een rottiger jaar worden dan 2020. Dus die wensen lijken mij een goede kans van slagen te hebben En op dit moment heeft de ‘woke’ gemeente nog geen bezwaren geuit tegen deze wensen.
‘Woke’ is hier gelukkig nog niet ingeburgerd dus ‘woke’ even uitleggen. De zogenoemde beroepsslachtoffers. Mensen met teveel vrije tijd. Mensen die een probleem kunnen maken. Bijvoorbeeld mensen die vinden dat recepten niet divers genoeg zijn. Mensen die vinden dat breipatronen te blank zijn (en dit verzin ik niet, het is echt waar). Straatnamen die niet kloppen. Om van zwarte Piet nog maar te zwijgen. Subsidiegenieters die vinden dat je een racist bent als je beweert dat je geen racist bent. Want dan ben je je er niet bewust van dat je een racist bent.
Daarom moeten gemeenteambtenaren in Amsterdam op diversiteitscursus. Alsof dit het grootste probleem in onze hoofdstad is! Maar ze geven nu in de Wokehoofdstad van Nederland nu ook cursussen hoe je het kolonialisme uit je kunt dansen. Verzin het maar en natuurlijk is het ook subsidiewaardig! Leven en laten leven kun je denken. En kun je ook beter denken. Als ik een Talitha Muuse in een podcast hoor vertellen dat ze als klein meisje de toegang tot een blank huis werd geweigerd om haar kleurtje, wil ik best erkennen dat er nog wel werk aan de winkel is. Maar bovenstaand gezever lijkt mij meer te dienen als een verdienmodel dan het serieus oplossen van problemen uit het jaar 1850.
Tot nu toe hebben Sylvana en Akwasi nog niet toegeslagen in ons Valthermond. Nog geen geneuzel over onze straatnamen. Nu zijn onze straatnamen behoorlijk passend, historisch gezien. Het Zuiderdiep als straatnaam kun je best verantwoorden, lijkt mij. Maar misschien ben ik wel onredelijk. Die momenten heb ik zeker. Maar verder is er toch weinig waar onze deugbroeders aanstoot aan kunnen nemen. Veel straatnamen herinneren ons aan het veengebeuren. De Wieke, de Splitting, Laan 1917, enz.. En als je foto’s voorbij ziet komen uit de tijd van de vervening in Valthermond krijg je niet het gevoel dat de veenarbeiders hier ter plaatse erg hebben geprofiteerd van de slavernijhandel. Die foto’s zie je wel eens voorbijkomen op de facebookpagina ‘Oud Valthermond in woord en Beeld’. Op die foto’s is het ook lang zoeken naar vreugde, luxe of vermaak. Hier weinig gezeur daarover. We nemen het zoals het komt. Wat dat betreft kan Valthermond als voorbeeld dienen.
Cliff