Zo tegen half zes sta ik op en maak me gereed voor mijn reis naar Assen. Na ontbijt en het werken aan het uiterlijk vertoon vertrek ik een half uurtje later. Me zoveel mogelijk houdend aan de ingestelde maximum snelheid ga ik op weg.
Niet iedereen houdt zich aan de gestelde limiet. Onderweg kom ik heel wat drukkere automobilisten tegen. Met een snellere auto mij voorbijgaan, een prestatie. Met een betere auto vlak voor een bocht mij inhalen? Evert Idema zal er schande van spreken. Met nieuwere en meer geüpdatet motoren mij zich snel achter laten? Ik kom er ook wel. Maar word ik daar anders van? Dacht het niet, vind het wel goed. Ga ik bewonderend zitten kijken? Dacht het niet. Ga ik in katzwijm liggen? Nee!!!! Het komt me allemaal normaal en redelijk over.
Daarom snap ik totaal niets van de heldenverering van Max Verstappen. Goed, het zal best een kunst zijn om een beetje asociaal over een circuit te razen. Het zal best leuk zijn om alle verkeersregels onbenut te laten. Maar om daarvoor nu zulk een blinde bewondering te hebben, gaat mij zes stappen te ver. Niet zo’n fan dus van de formule 1. Vind al die opwinding maar vreemd te begrijpen. Een sport waarbij je in de sensationeelste wedstrijden kunt volstaan met een samenvatting van twee minuten. Maar dan moet je wel de start vijf keer herhalen.
Hoogtepunten zijn dan ook de bandenwissels. Dat zie en doe zelfs ik weleens. Wat minder snel en haastig. Ik vind een bandenwissel bij de ANWB spectaculairder eerlijk gezegd. En dat geneuzel als Max straf krijgt. Nou, nou, het hele land op zijn kop. En als Max eens in de fout gaat is het na vijf minuten vergeten. Onze Max bedoelt het niet zo! Door het commentaar van Olaf Mol was en is het af en toe best nog wel vermakelijk. Kon en kan er wel om lachen. Totdat hij uit de objectieve verslaggeving stapte en een soort PR bureau voor Sint Max werd. Als Max twee rondjes niet in beeld is en hij is er weer lijkt het alsof de verloren zoon is wedergekeerd. Die opluchting als Sint Max eindelijk weer eens in beeld komt.
En dan op maandag nog een vervolg aan de tafel van Jack van Gelder. Het lijkt wel zendtijd voor politieke partijen, alles is goed en leuk van Max. Het heeft wel iets van die Noord-Koreaanse persoonsverheerlijking, geen kritische opmerking over Max. Dus de teleurstelling dat Assen de Grand Prix aan zich voorbij zag gaan, was bij mij snel verteerd. Maar om die prins het nu te gunnen gaat mij ook weer veel te ver.
Cliff