De laatste jaren heb ik heel wat verhalen geschreven voor de Kiek, maar dit verhaal gaat mij ook wel aan het ‘hart’ zoals men dit pleegt te zeggen. Henk Jan en Liesbeth Piening stoppen met de Kiek. Ze hebben zo opeens, bijna uit het niets, een ander plekkie gevonden, een appartement in Emmen! Ze zijn inmiddels al verhuisd. Aan al die jaren van trouwe dienst en vele uren inzet voor deze krant komt hier nu een welverdiend einde aan.
Zo hoort het ook, je moet de toekomst doorgeven aan een jongere generatie. Want het bestaan van zo’n dorpskrant is toch zeer nuttig en moet veilig gesteld worden. Alleen het opzoeken van opvolgers valt nog niet mee. Misschien wordt het toch anders…. vroeger was je afhankelijk van de informatie uit de Kiek om te weten wat er te doen was in het dorp. Nu heb je de sociale media waar de jongeren hun informatie weg halen. Zij denken heel anders dan de generatie van toen. Misschien moet de Kiek ook maar via internet verspreid worden. Voor de oudere generatie kan de Kiek nog uitgeprint worden. Alleen heb je nog steeds mensen nodig die het werk voor de Kiek doen en leuk vinden. Er lopen er vast wel rond in Valthermond, maar dat het anders wordt, daar ben ik van overtuigd.
De bevolking verandert ook heel snel, veel mensen van buiten de provincie kopen een huis in de Monden en zoeken toch ook wel vertier. Ook lijkt het dorp niet meer op wat het was; de kanalen dicht, oude woningen worden afgebroken of verbouwd, veel boeren verdwijnen door grootschaligheid. Ja, vroeger had je genoeg aan de beddestee, nu moet bijna ieder een jachtweide van een slaapkamer. Klinkerstraten waren toen normaal, nu moet het allemaal glad zijn, beton of asfalt en er zijn bijna geen winkels meer. Het Valthermond van vroeger. zoals ik het ken, verdwijnt heel langzaam.
Met weemoed denk ik terug aan die jaren toen Henk Jan Piening nog ‘Kan’ werd genoemd, zijn bijnaam 16 jaar jong, naar de disco in Valthermond. Hier begon Henk Jan zijn carrière als bestuurslid. Zo heeft hij door de jaren heen heel wat voor Valthermond gedaan en voor iedereen altijd klaar gestaan. Toen Liesbeth in zijn leven kwam ondersteunde zij dit zeker ook als mondker en ging ook zij hier voortvarend mee aan de slag. Ook zij heeft veel gedaan voor Valthermond en Henk Jan zeker ook ondersteund. Ik ken ze al mijn hele leven lang en heb ook vele besturen met hen gedeeld.
Het laatste project is dit jaar geplaatst op kerkhof West, een echte klokkenstoel. Een lang gekoesterde droom die na jaren uitkomt. Dat stemt mij dan ook wel tevreden, want gemakkelijk ging dit allemaal niet, net zoals het monument op het kerkhof. Maar dankzij ons doorzettingsvermogen zijn dit uiteindelijk geslaagde projecten geworden. De Kiek als informatiebron heeft hier zeker een bijdrage aan geleverd.
Henk Jan en Liesbeth liepen er ook niet voor weg om de Kiek persoonlijk rond te brengen. Bijvoorbeeld als er één van de bezorgers ziek was. Zelfs buiten het dorp werd de Kiek bezorgd, want ‘uit het oog uit het hart’ geldt niet voor de Kiek. Bij verhuizing naar buiten het dorp ging de Kiek gewoon mee. En woonde iemand op grote afstand, dan kwam de Kiek gewoon over de post. Ik hoop dan ook van harte dat er weer een jonger stel komt dat dit weer voortvarend oppakt. Maar dat het ‘anders gaat’, daar ben ik van overtuigd!
Ik mag dan een beetje bevooroordeeld zijn, maar de Kiek is een modern en fris uitziend blad. Menigeen in de omtrek kan hier jaloers op zijn! Ik wens het zittend bestuur dan ook alle wijsheid toe voor de toekomst en zie het met vertrouwen tegemoet. Henk Jan en Liesbeth, veel geluk en gezondheid op jullie nieuwe stekkie!
Veel succes van een old mondker