Zoals beloofd in de vorige Kiek, zal ik mijzelf wat uitgebreider voorstellen.
Mijn partner Ben en ik (Annemieke) zijn vorig jaar oktober naar Valthermond verhuisd. Wij zochten (heel cliché, ik weet het) meer rust en ruimte en dat vonden we in de regio Eindhoven niet. We wonen nu aan het Noorderdiep, met een prachtig uitzicht over de akkers, in een huis waar we nog wel tien jaar aan moeten klussen!
Een van de belangrijkste redenen dat we meer ruimte (lees; een grotere tuin) wilden zijn onze vier honden; 3 Galgo’s (Spaanse windhond) en een Podenco, alle vier uit Spanje, zogenaamde ‘rescuehonden’. Het zijn alle vier honden met een ‘rugzakje’, met trauma’s van hun beroerde leven in Spanje. Bij ons krijgen ze alle liefde die ze nodig hebben om te herstellen en we verwennen ze vreselijk. Ze genieten volop van het rennen en spelen met elkaar in die grote tuin, en wij genieten dáár weer van.
Crisje is één van die honden (de grijze, helemaal links op de foto). Zij is zes jaar en sinds vier jaar bij ons in Nederland. De andere zijn (v.l.n.r.) Aysha, Giana en Tim. Ik schrijf graag verhaaltjes over mijn belevenissen en leven met Crisje en de andere honden. Misschien lezen jullie die ooit nog wel eens in de Kiek?
Daar in Brabant, waar Ben en ik beiden ook niet vandaan komen maar wel lang gewoond hebben, heb ik altijd in het maatschappelijk werk gewerkt. Ook hier heb ik weer een baan in diezelfde sector gevonden, ik werk drie dagen per week in Onstwedde als maatschappelijk werker en gezinscoach.
De andere dagen vermaak ik me dus met onze honden, én met de andere windhonden die regelmatig komen logeren. Veel van onze kennissen en vrienden hebben ook windhonden en ze vinden het heerlijk met soortgenootjes te spelen!
Ik ben ook opgeleid in AAI, oftewel Animal Assisted Interventions. Ik kan mensen coachen, met inzet van mijn honden. De honden spiegelen het gedrag van de mens en het is prachtig om te zien hoe de samenwerking tussen mens en hond inzicht geeft en uitnodigt tot reflecteren. Ik zou het geweldig vinden als ik hierin mijn eigen praktijk zou kunnen starten!
Nu, na een jaar, begin ik me langzaam wat thuis te voelen in Valthermond. Redactielid worden van de Kiek is voor mij een manier om meer mensen te leren kennen, iets voor het dorp te betekenen én (hopelijk) mensen te vermaken met mijn schrijfsels.
Ik hoop jullie allemaal ooit persoonlijk te mogen ontmoeten, bij een kop thee, tijdens een activiteit in het dorp of tijdens het wandelen met de honden! Tot kiek!
Annemieke Kok