Parkeren kun je leren

Kiek op de Mo(a)nd

Vroeger hadden wij een seizoenkaart bij de FC Groningen. Het was in de goede tijd van de FC. Sterker nog, het was de erg goede tijd van de FC. Dus het was geen tijd om te schelden op de ploeg. Het was een genoegen om te kijken, zonder moeite. Het was een team waarvan de beleving moeiteloos op ons oversloeg. In tegenstelling tot het huidige team. Volgens mij breng ik de post met meer beleving rond dan de tegenwoordige ploeg. Maar dit terzijde.

 

Op dat elftal viel dus weinig aan te merken. Maar ook ik ben een echte Nederlander. Dus het zoeken naar onvredegevoelens is een makkie. We parkeerden altijd bij de grote M. Plaats zat. En volgens reisgenoot en supporter M. Doedens overdreef ik behoorlijk toen ik mij opwond over een medeweggebruiker die de auto gewoon ergens had neergeploft. Alsof de parkeerlijnen een andere betekenis hadden. Alsof de lijnentrekkers van de rijksdienst de streepjes willekeurig hadden neergekalkt. Natuurlijk was ik het niet eens met meneer Doedens. Gevolg is wel dat ik er nu behoorlijk op let waar ik de auto neer plof. Gevolg daarvan is weer dat ik nu meen het recht te hebben om heel kritisch te kijken naar het parkeergedrag her en der van de parkeerders.

 

Ik weet niet hoe het is met de huidige rijinstructeurs, maar Evert Idema was daar vrij strikt en duidelijk in. Maar dat was ook een karaktereigenschap, speelt ook mee. Het moest goed en netjes gebeuren. Dat werd op prijs gesteld. Talloze keren op geoefend. Het tegenwoordige parkeren heeft toch wel wat aandacht nodig van de rijonderwijzers. Dat de mensen hun auto pal parkeren voor en onder de brievenbus levert wel wat verwensingen op maar dat kan ik niet onredelijk vinden. Nog een uitzondering op de gangbare parkeerregels is het in de berm parkeren. Scheelt mij ‘s morgens bij het werk zeker 150 meter lopen. Of het parkeren op een invalidenparkeerplaats ook onder de uitzonderingen valt weet ik niet. Ik heb daar wel een verklaring voor. Waarmee niet iedereen het eens is trouwens. Maar zoiets gebeurt nog wel met zorg en er is over nagedacht (misschien maakt dat het juist wel erger, voor sommigen).

 

Maar het fietspad als parkeerplaats gebruiken is niet Evert Idemaproef. Ook het parkeren bij de voetbalvereniging kan ik niet scharen onder de kunst van het parkeren. Met de juiste parkeerinsteek is er voor laatkomers zoals ik, meestal tegen tweeën, ook nog wel een plaatsje vrij.

Cliff