In deze coronatijden is het ook wel duidelijk dat voetballen zonder publiek toch een beetje is als aardappelen zonder jus, als VI zonder Johan Derksen, als postlopen in Assen, als tennissen zonder Federer. Dat doet je terugverlangen naar heerlijk gevulde tribunes. Enthousiast publiek. Verheffende spreekkoren en niet te vergeten het uitfluiten van de scheids en tegenstanders.
De volgende verhaaltjes gaan over wedstrijden met de luxe van publiek. Niet over mijn wedstrijden met publiek. Als de publieksaantallen de waarde van de loopbaan bepalen was mijn carrière op 7-jarige leeftijd al voorbij. Het meeste publiek wat mij kon bewonderen was de voorwedstrijd van Valthermond tegen N.A.B. Een beslissingswedstrijd om het kampioenschap van de 4de klasse. Daarna jarenlang alle wedstrijden van de plaatselijke vv gevolgd. Daarna de stap gezet naar het betaalde voetbal.
De eerste wedstrijd vergeet je nooit. Feyenoord – Groningen in Rotjeknor. Je kon nog kaartjes kopen aan de kassa. Enthousiast kaartjes gekocht. Hele goedkope kaartjes, dat wel. Maar daar zaten wij, twee boertjes in Vak S. De hele harde kern van Feyenoord. Dan toch maar juichen voor Feyenoord. In de Kuip hangt een ander sfeertje dan in de Meer. Het oude Ajax stadion. Daar twee hele bijzondere uitvoeringen van de strijd Ajax – Groningen gezien. Allereerst de 5-5 wedstrijd. De wedstrijd die een tien voor amusementswaarde kreeg in de VI. Al was Johan Derksen daar nog geen hoofdredacteur.
Dat was nog in mijn tijd als Ajaxsupporter. Een vriend die ook mee was, was Groningensupporter. Hij kon zich rustig uitleven bij alle vijf doelpunten van de Groningers. Nog een bijzonderheid was het meespelen van Johan Cruyff. De tweede Ajax – Groningen was ook bijzonder. Niet alleen omdat Groningen won met 2-1. Voor ons zat een Groningen supporter. Hij had waarschijnlijk ook contacten met meerdere motorclubs. Die heeft de FC 90 minuten aangemoedigd met de kreet “Aardgas, Aardgas, Aardgas”. Geen Amsterdammer die er iets van zei! Zoals eigenlijk nog steeds!
Nog een roemruchte bezochte wedstrijd was de 8-2 overwinning van Ajax op Feyenoord. Gezeten naast het Feyenoord vak. Die braken uit hun vak. Gelukkig de andere kant op. Dat waren de jeugdjaren in het voetbal. Daarna ga je anders denken, je wordt ouder, je ontwikkelt je verder. En je wordt FC Groningen supporter. De heerlijkste jaren als toeschouwer. Voetbal met passie. Voetbal met kwaliteit. Een club met een normale uitstraling. Suarez en Nevland zien spelen. Voetbalvreugde. Publiek op de planken. Heerlijke plaatsen. Zoals aan alle mooie dingen kwam hier ook een einde. En een stevig eind durf ik wel te zeggen. Het huidige voetbal van onze FC doet toch veel aan het Frank de Boer voetbal denken. Nog steeds hoop ik dat ze winnen, maar de rol van supporter vervul ik niet meer alleen nog op de meent. Voel me nu meer voetballiefhebber.
