Vroeger, toen ik jong was (….het is een tijd geleden) stond het hele weekend in het teken van het voetballen. Eigenlijk was het voetballen ook doordeweeks ook een stuk belangrijker dan school. Over voetbal werd meer gepraat dan over school. 1-0 Verliezen had meer invloed op mijn humeur dan weer een onvoldoende voor Duits. Maar de jaren verstrijken en voetbal ontwikkelt zich tot een belangrijke bijzaak. Wel altijd het voetbal blijven volgen, uiteindelijk meer een voetballiefhebber geworden dan een supporter. Behalve dan op Sportpark de Meent, dan ben ik weer de onredelijke supporter die denkt dat elke scheidsrechter tegen Valthermond is.
Af en toe is er wel eens een terugslag en staat een heel weekend in het teken van de voetbal. FC Groningen blijft dan wel een apart plaatsje houden. Vroeger met het ‘Ron Jans voetbal’ heerlijke tijden in de Euroborg beleefd. Passievol voetbal, er boven op, publiek er achter. Kortom, de seizoenkaart scoorde hoog bij de prijs/kwaliteit controle. Toen kwamen de jaren met het ‘Frank de Boer voetbal’. Balletje terug, balletje breed, balletje op de keeper. Slaapverwekkend. Het zal wel cursusvoetbal zijn maar wij voelden ons weggejaagd. Maar dit jaar doet de FC weer ouderwets aan klantenbinding op het veld.
Toen ik een uitnodiging van neefje en zwager kreeg voor de wedstrijd Groningen – Graafschap dacht ik “ik waag het er op”. Prijs/kwaliteit was op het veld zeker in orde. Genoten van de wedstrijd en de sfeer. Dit was het voetbal waarmee je de mensen op de banken krijgt. Letterlijk en figuurlijk. En een veld als een biljartlaken. En dan nu tijd voor een kanttekening. Dacht, ik trakteer de boys. Dus twee bier en een cola gehaald. 23 euro als prijskaartje. Prijs/kwaliteit zeker niet in overeenstemming. Later nog even wat te eten gehaald. Met prijzen die je ook in een driesterrenrestaurant betaalt. Maar nog niet met kwaliteit van een snackbar. De kok maakt niet veel kans bij ‘Heel Holland bakt’. Maar dat waren peanuts, de punten bleven in Groningen.
De volgende ochtend even assistentscheidsrechteren bij een zondagteam als invaller, de gebruikelijke assistent was verhinderd. Dus offer ik de zondagmorgen op. Om te worden genegeerd door een scheidsrechter die niet uit de middencirkel was weg te slaan. Maar wel kon oordelen of het buitenspel was. En als dank kon ik ook nog een pofferd op de neus krijgen. Ik kom blijkbaar niet geloofwaardig over, in het verleden vaker dit probleem gehad. Enig niveau verschil met de FC was er ook wel. Hoorde iemand op ESPN zeggen dat het leek alsof je van de 100 sprint op de WK atletiek overschakelde naar de Nijmeegse 4daagse. Maar in de kleedkamer was het veld de enige schuldige. Als afsluiting ‘s middags met Hansie Kes nog even de plaatselijke helden aangemoedigd. Toen bleek er wel degelijk voetbal te kunnen worden gespeeld op een niet zo’n best veld.
Cliff