Zagen zagen wiede wiede wagen

Dat liedje kennen we allemaal nog wel, het stamt uit 1963, in de boekjes met bekende kinderliedjes, maar werd waarschijnlijk al geschreven rond 1930 door ene D. Huygen, maar daar gaat dit verhaal niet over. Dit verhaal gaat wel over zagen, dat is zeker.

 

Toen ik enkele weken geleden in mijn schuurtje bezig was een plaat door te zagen met de handcirkelzaag, ging het mis. Hoe het kon gebeuren weet ik niet, maar plotseling liep de zaag vast. Na hem van de plaat los te hebben geworsteld zag ik dat de veiligheidsklep aan de onderzijde van de zaagmachine doormidden was gebroken. Na het klepje zo goed mogelijk te hebben verbogen en er stukjes vanaf te hebben gebroken, het klepje is van gietijzer, kon ik gelukkig verder met zagen, want zoiets gebeurt altijd op het verkeerde moment.

 

Na een paar dagen vroeg ik mezelf wel af waar ik mee bezig was, want zonder klepje was het eigenlijk een levensgevaarlijke zaagmachine geworden, dus moest ik maar over een nieuwe gaan denken, wat achteraf niet eens zo gek zo was.

De cirkelzaag van het merk Skil bleek na enig denkwerk al rond de 36 jaar mijn enige handcirkelzaag en ik kan je wel vertellen hij heeft nooit lang genoeg stil gelegen om er stof op te laten komen.

Zo moest ik nog wel weer even terug denken aan de tijd dat ik hem heb aangeschaft. Dat was in de tijd van de shell zegels, die de meeste mensen zich ook nog wel zullen herinneren. Het was 1983 toen de zegels voor het eerst werden uitgegeven, ik denk 1 zegel bij 10 liter, maar dat kan ook 5 liter zijn geweest. Feit is wel dat ik toen, als chauffeur op de vrachtwagen, veel onderweg was en dus ook veel moest tanken. De Daf truck waar ik op reed in die tijd gebruikte toch al snel zo´n liter brandstof op elke drie kilometer. Met zo’n 500 kilometer per dag is dat toch al snel 150 liter per dag. En met een meestal 6 daagse werkweek is dat zo’n 900 liter, zodat in korte tijd de kasten uitpuilden van de handdoeken.

Zo ging ik dus sparen voor grotere dingen, hoewel ik toen nog niet wist wat. Op zeker moment had ik zoveel spaarkaarten vol dat ik er wel een handdoekenwinkel mee had kunnen beginnen.

 

Op een zaterdag ergens in 1986/1987 ben ik met mijn kinderen naar Rotterdam gereden, waar de shellshop was en heb toen de Skil handcirkelzaag , die nu dus kapot is gegaan, aangeschaft maar tevens een schaafmachine, een grillapparaat, twee computerspellen voor de kinderen, een elektrische waterkoker en nog wel een paar dingen. We moesten wel twee keer de straat oversteken naar de auto, een steekkar of wagentje hadden ze niet te leen in deze winkel, om alles mee te nemen en lieten diverse mensen die voor een setje handdoeken in de winkel stonden met open mond achter. Dit ook weer even terzijde, maar zo kan ik me nog herinneren wanneer ik hem heb aangeschaft en het na 35 jaar wel tijd is voor een nieuwe.

 

Ik koop mijn dingen liever in de winkel dan op het internet, omdat ik het dan kan zien en voelen, zeker met duurdere dingen zoals gereedschap. Na op het net te hebben gezocht wat ik ongeveer wil hebben ga ik naar mijn, meestal vaste, gereedschapswinkel en zie de handcirkelzaagmachine die ik op het oog heb, voor bijna de zelfde prijs als op het net, in de winkel liggen. Dan is de keuze snel gemaakt en zeg de verkoper er een van te willen hebben. Bij het afrekenen blijkt echter dat alles ex btw staat aan geprijsd, wat ik had kunnen weten, ik kom hier vaker, en daardoor dus zo’n € 100,00 duurder wordt, wat ik dan weer erg veel vind. Na enig overleg komen we uit op een verschil van € 50,00 en zegt hij niet lager te kunnen gaan. “Wij kunnen nu eenmaal niet tegen de internetverkoop opboksen, maar wat wel in ons voordeel is, is de service die wij geven, als de machine kapot gaat komen we hem gratis ophalen en krijg je zolang een andere machine van ons, dat moet je met internet nog maar afwachten.”

 

Eenmaal thuis heb ik de smaak te pakken en koop ik ook nog een lintzaagmachine, wat best wel een investering is, maar het vakantiegeld moet toch ergens aan op worden gemaakt tijdens de corona periode. Ik heb er ooit een gehad die ik zelf wilde gaan repareren, waar nooit iets van terecht is gekomen, hij was te oud, er zat zelfs nog een 127 volt motor aan. Zo´n tien jaar geleden het ik hem aan het ´Tractor en werktuigenmuseum´ van Jan Drenthe in Valthermond geschonken, waar hij nu waarschijnlijk nog staat te pronken.

Deze koop ik wel via internet er op lettend dat het bij een bedrijf is wat zijn distributie niet al te ver weg heeft, in geval er toch iets stuk zou gaan, de opmerking van de verkoper van de cirkelzaag nog in het achterhoofd. Hij wordt bezorgd in een grote doos en ik ben al een dag bezig om hem in elkaar te zetten, denkend aan de service van de winkel die dit waarschijnlijk voor mij had gedaan.

 

Maar goed, na een dag staat hij op z’n plek en is het een genot om er mee te spelen. Dat is echter niet van lange duur, want na ongeveer twee uur werken geeft de aan/uit schakelaar het op en weer moet ik denken aan wat de verkoper in de winkel zei over een aankoop op het net.

 

Het internetbedrijf is telefonisch niet bereikbaar vanwege drukte en corona, meldt een bandje. En als ik dan op aanraden van het bandje een mailtje stuur krijg ik wederom een vriendelijke juffrouw op een bandje die mij vertelt dat ik waarschijnlijk pas over drie dagen antwoord ga krijgen vanwege … nou je weet het al wel. Na een week krijg ik eindelijk reactie en om een lang verhaal kort te maken, komen we overeen dat ze mij een nieuwe schakelaar gaan sturen die ik zelf onder garantie mag vervangen, in plaats van de gehele machine weer uit elkaar te halen en in de doos te pakken, wat zij willen en ik weiger te gaan doen. Het moest wel eerst tot het hoogste niveau in Japan, de Keizer, worden besproken maar ik krijg dan ook binnen enkele dagen een nieuwe schakelaar met de post, maar helaas, het is de verkeerde schakelaar en na overleg met de leverancier worden mij de uitgebreide tekeningen van de machine toegestuurd. Je kent ze misschien wel, zo’n plaatje waar je apparaat in vele stukjes uit elkaar gevallen op staat, met allemaal nummers die dan via een pijltje naar zo’n onderdeel wijzen. Of ik zelf maar even aan wil geven welk van de 458 onderdelen ik wil hebben.

 

Nog een week verder is de goede schakelaar binnen en tien minuten later zingt de lintzaag weer als een zonnetje en zing ik vrolijk mee met eigen tekst, “Zagen zagen wiede wiede lintzaag………..”

Aad Lubbe